- ประวัติสายพันธุ์ ปอมเมอเรเนียน
ปอม
เมอเรเนียนสืบเชื้อสายมาจากสุนัขลากเลื่อนแถบไอซ์แลนด์และแลปแลนด์
อาจจะสงสัยว่าเป็นสุนัขลากเลื่อนแต่ทำไมตัวกะจึ๋งเดียว
อาจเป็นเพราะว่าได้มีการพัฒนาสายพันธุ์ให้กลายเป็นสุนัขขนาดเล็ก
เพื่อเลี้ยงเอาไว้เป็นเพื่อนมากกว่าจะเอาไว้ใช้งาน เพราะจริง
ๆแล้วปอมเมอเรเนียนตัวใหญ่ๆ สามารถใช้เป็นสุนัขเฝ้าฝูงแกะยังได้
แถมยังมีหลักฐานว่าตอนแรกๆ ที่มาถึงอังกฤษ (ราวกลางศตวรรษที่๑๙)
พ่อพันธุ์แม่พันธุ์บางตัวหนักถึง ๓๐ ปอนด์ แลดูคล้าย German wolf spitz
ทั้งขนาด ลักษณะขน รวมทั้งสีขนด้วย
เดิมคนทั่วไปไม่ค่อยรู้จักปอมเมอเรเนียนกันนัก จนกระทั่งปีค.ศ.๑๘๗๐ Kennel
Club แห่งอังกฤษได้เปิดตัวแนะนำสุนัขพันธุ์นี้
และยิ่งดังใหญ่เมื่อปีค.ศ.๑๘๘๘
ควีนวิคตอเรียแห่งอังกฤษเกิดไปตกหลุมรักมันเข้าที่ยุโรป
ถึงกับพากลับมาที่อังกฤษด้วย ในสมัยนั้นสาวๆ
มักเลียนแบบแฟชั่นและกิจกรรมจากราชสำนัก
การเลี้ยงปอมเมอเรเนียนจึงแพร่ขยายออกไปอย่างกว้างขวาง
มีเรื่องเล่ากันว่าควีนวิคตอเรียทรงโปรดสุนัขพันธุ์นี้มาก
แม้กระทั่งวันที่สิ้นพระชนม์ยังทรงมีพระราชเสาวนีย์ให้เอาเจ้า Turi
สุนัขปอมเมอเรเนียนตัวโปรดมาไว้ข้างพระแท่นบรรทม และเจ้า Turi
นี้ก็ได้นอนเฝ้าอยู่จนควีนสิ้นพระชนม์
นอกจากนี้พระองค์ยังได้รับการยกย่องว่าทรงเป็นผู้ที่ทำให้สาธารณชนรู้จักและ
นิยมเลี้ยงปอมเมอเรเนียนตัวเล็ก สำหรับในอเมริกา
สุนัขพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ถูกนำมาโชว์ครั้งแรกในปีค.ศ.๑๘๙๒
แต่ยังไม่ได้รับการกำหนดชัดเจนว่าจะให้อยู่ในกลุ่มสุนัขชนิดไหน จนกระทั้งปี
ค.ศ.๑๙๐๐ จึงได้มีการกำหนดกันที่นิวยอร์ค และในปีค.ศ.๑๙๑๑
ก็มีงานโชว์สุนัขพันธุ์นี้เป็นครั้งแรกโดย American Pomeranian Club
ในช่วงแรก ๆ ปอมเมอเรเนียนที่ชนะการประกวด ส่วนใหญ่จะกระดูกหนา หูใหญ่
และน้ำหนักต่ำกว่า ๖ ปอนด์โดยประมาณ
ขนให้สัมผัสที่ดีแต่ไม่ฟูมากเท่าปัจจุบัน
ปอมเมอเรเนียนที่ได้มาตรฐานตามกำหนดในปัจจุบันจะต้องมีขนาดเล็ก
(น้ำหนักประมาณ 3-7 ปอนด์)
ผู้ที่พัฒนาสายพันธุ์จนมีขนาดเล็กลงได้อย่างนี้คือ
นักผสมพันธุ์สุนัขชาวอเมริกา
จึงไม่น่าแปลกใจที่ปอมเมอเรเนียนสายพันธุ์จากอเมริกาได้รับการยอมรับให้เป็น
The best เกียรติประวัติครั้งสำคัญคือเมื่อ Ch. Pall Mall His Majesty
นำปอมเมอเรเนียนสายพันธุ์จากอเมริกาเข้าประกวดที่ยุโรป ก็ได้รับรางวัล Best
in Show มาหลายต่อหลายครั้ง
นอกจากนี้ยังคว้ารางวัลเกียรติยศสูงสุดจากการประกวดกับสุนัขทุกสายพันธุ์รวม
กันทั้งหมดอีกด้วย ด้วยความที่ตัวเล็ก เชื่อง หากแต่ร่าเริงและแข็งแรง
ทำให้ปอมเมอเรเนียนเป็นสุนัขที่นิยมเลี้ยงกันไว้เป็นเพื่อนคู่ใจไปทั่วโลก
มาตรฐานสายพันธุ์ปอมเมอเรเนียนลักษณะทั่วไป
เป็นสุนัขขนาดเล็กกะทัดรัด หลังสั้น มีขนสองชั้น ขนชั้นในจะนุ่มหนา
ส่วนขนชั้นนอกจะหนา ยาว และค่อนข้างฟู ให้สัมผัสหยาบกว่าขนชั้นในเล็กน้อย
หางก็มีขนยาวหนาเช่นกัน โคนหางตั้งอยู่สูงและทอดยาวย้อนมาบนหลัง
ปอมเมอเรเนียนเป็นสุนัขที่มีท่าทางกระตือรือร้น เคลื่อนไหวคล่องแคล่ว
กระฉับกระเฉง แสดงออกถึงความเฉลียวฉลาดและมักมีนิสัยอยากรู้อยากเห็น
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเคลื่อนไหวจะดูเอาจริงเอาจัง มีอำนาจ
และแข็งแรงมั่นคง
ขนาด สัดส่วนและโครงร่าง โดยเฉลี่ยจะหนักประมาณ 3-7
ปอนด์ แต่ถ้าใช้ในงานโชว์ก็มักจะอยู่ที่ 4-6 ปอนด์ ในการประกวดนั้น
ถ้าสุนัขตัวใดมีน้ำหนักสูงหรือต่ำกว่านี้ต้องตกรอบทันที
แต่กระนั้นก็ควรพิจารณาคุณลักษณะโดยรวมเป็นสำคัญมากกว่าขนาดของสุนัข
ในแง่ของสัดส่วน ถ้าเปรียบเทียบความยาวจากไหล่ถึงบั้นท้าย
ต้องสั้นกว่าความยาวจากจุดสูงสุดของไหล่ถึงพื้นเล็กน้อย
ส่วนความยาวจากอกถึงพื้นต้องยาวเป็นครึ่งหนึ่งของระยะจากจุดสูงสุดของไหล่
ถึงพื้น ปอมเมอเรเนียนมีโครงร่างไม่เล็กไม่ใหญ่
ขาทั้งสี่ก็ไม่สั้นหรือยาวเกินไปจนทำให้โครงร่างดูเสียสมดุล
ในการแข่งขันถ้ากรรมการเข้าตรวจ สุนัขต้องรู้สึกสงบ มั่นคง
หัว
หัว
ต้องได้สัดส่วนสมดุลกับลำตัว ช่วงปากและจมูก (muzzle) ค่อนข้างสั้นและตรง
ดูสวยงาม ริมฝีปากไม่ห้อยย้อย จมูกไม่แหลมชี้จนดูไม่มีมิติ
ลักษณะของหัวทำให้ดูรู้สึกว่าเป็นสุนัขที่กระตือรือร้น
หรืออาจเทียบเคียงได้กับสุนัขจิ้งจอกเลยทีเดียว กะโหลกปิด
ส่วนบนค่อนข้างกลมแต่ไม่ถึงกับโค้งเป็นรูปโดม
เมื่อมองจากด้านหน้าและด้านข้างจะเห็นหูเล็กๆ
ซึ่งตั้งอยู่สูงและตั้งชันอยู่เสมอ
ถ้ามองจากปลายจมูกขึ้นไปยังดวงตาจนถึงปลายหูทั้งสองจะต้องเห็นเป็นแนวรูปตัว
V ตาสีเข้ม เป็นประกาย ดวงตาเป็นรูปอัลมอนด์
ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป สุนัขพันธุ์นี้ต้องมีจมูกและขอบตาสีดำ
ส่วนขนอาจเป็นสีน้ำตาล น้ำเงิน หรือสีผสมระหว่างขาว เทา น้ำตาล และดำ
(เรียกว่า Beaver) ฟันบนครอบฟันล่างสนิทพอดี โดยที่ฟันบนไม่ยื่นเหยินออกไป
ถ้ามีฟันเกสักหนึ่งซี่ก็ไม่เป็นไร ข้อบกพร่องสำคัญ กะโหลกกลมเป็นรูปโดม
ฟันบนหรือฟันล่างเหยินออกจนฟันทั้งสองแถวสบกันไม่สนิท คอ
แนวสันหลังและลำตัว คอสั้น แต่ตั้งอยู่บนไหล่ในตำแหน่งที่เหมาะสม
พอจะทำให้สามารถยกหัวขึ้นตั้งสูงได้อย่างสง่างาม หลังสั้น เส้นแนวหลังตรง
ลำตัวขนาดกะทัดรัด ซี่โครงกางออกพอดีโดยมีพื้นอกยาวมาจดข้อศอก
หางของปอมเมอเรนียนเป็นลักษณะเด่นเฉพาะของสายพันธุ์นี้
หางต้องวางแนบตรงอยู่กับแนวหลัง
ลำตัวส่วนหน้า
ไหล่
และขามีกล้ามเนื้อแข็งแรงพอสมควร
โดยเฉพาะไหล่นั้นต้องแข็งแรงพอที่สุนัขจะตั้งหัวเชิดสูงได้
กระดูกไหล่กับขาท่อนบนยาวเท่ากัน ขาหน้าตรงและขนานกัน
วัดความยาวจากจุดสูงสุดของไหล่ถึงข้อศอกจะยาวเท่ากับข้อศอกจดพื้น
ข้อเท้าตรงและแข็งแรง เท้าโค้ง มีขนาดกะทัดรัด ไม่หุบเข้าหรือกางออก
ยืนได้อย่างมั่นคง นิ้วติ่งอาจตัดทิ้งได้ ข้อบกพร่องสำคัญ ข้อเท้าห้อย
ไม่แข็งแรงการย่างก้าว เดินได้อย่างเป็นอิสระ ไม่สะดุดขัด
ได้สมดุลและสง่างาม ขาหน้าก้าวเหยียดออกไปได้สุด
ในขณะที่ขาหลังก็มีแรงส่งผลักให้ลำตัวเคลื่อนไปข้างหน้าได้เต็มที่
ขาหลังก้าวไปในแนวเดียวกันกับขาหน้าแต่ละข้าง ในการทรงตัวเมื่อเคลื่อนไหว
สุนัขจะก้าวขาเข้ามาใต้ลำตัว
ขณะเดินหรือวิ่งแนวสันหลังต้องยังคงเป็นเส้นตรง
รูปร่างไม่บิดเบี้ยวและเคลื่อนไหวอย่างได้สมดุลดี
ลำตัวส่วนหลัง
ลำ
ตัวส่วนหลังได้สมดุลกับลำตัวส่วนหน้า
โคนขามีกล้ามเนื้อแข็งแรงแต่ไม่หนาหนัก เข่างอพอสมควรและเห็นแนวเข่าได้ชัด
ข้อศอกขาหลังตั้งฉากกับพื้น ขาทั้งสองตรงและขนานกัน
เท้าหลังมีลักษณะเหมือนเท้าหน้าดังที่ได้กล่าวไปแล้ว
นิ้วติ่งอาจตัดทิ้งได้เช่นกัน ข้อบกพร่องสำคัญ ขาหลังโก่ง
ขาหรือข้อศอกหลังไม่แข็งแรง
ขน
ลักษณะพิเศษของปอมเมอเรเนียนคือ มีขนสองชั้น ขนชั้นในอ่อนนุ่ม หนา
ขนชั้นนอกยาว ตรง มันวาวแต่ให้สัมผัสหยาบ
เนื่องจากขนชั้นในหนามากจึงทำให้ขนชั้นนอกไม่ลู่แนบติดกับลำตัว
จึงดูเป็นขนที่ยาวและฟู ขนที่ลำตัวส่วนหน้าจะยาวลงมาจากคอ ไหล่ และอก
ขนที่หัวและขาจะสั้นกว่า ขนที่ลำตัวส่วนหลังจะยาวไปจนถึงข้อศอกขาหลัง
หางก็มีขนตรง ยาว หยาบและหนาเช่นกัน การเล็มขนเพื่อความสะอาด
และแลดูเป็นระเบียบสามารถทำได้ ข้อบกพร่องสำคัญ ขนชั้นนอกนุ่ม ลีบ
ขนบางหรือร่วงจนมองเห็นผิวหนังได้
สี
ปอมเมอเรเนียนจะมีรูปแบบของสีตามลำตัวต่างกันไป
แต่ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ต้องได้รับการพิจารณาตัดสินอย่างเท่าเทียมกัน
รูปแบบของสีจะมีดังนี้Black and Tan : เห็นเป็นสีแทนหรือสีสนิมอย่างชัดเจน
สีนี้จะอยู่เหนือตา, ปาก, คอ, หน้าอก, ขาและเท้าทั้งสี่ และใต้หาง
นิยมกันว่าสีแทนนั้นยิ่งเข้มยิ่งดีBrindle : สีหลักคือสีทอง สีแดง
หรือสีส้มที่มีแถบลายสีดำเข้ม Parti-color : สีขาวผสมกับแถบสีอะไรก็ได้
มักนิยมให้อยู่บนหัว ในการประกวด
ถ้ามีการแบ่งกลุ่มมักจะจัดกลุ่มตามสีดังนี้Open Red, Orange, Cream, and
SableOpen Black, Brown and BlueOpen Any Other Color,
สีตามรูปแบบดังที่กล่าวข้างต้น หรือสีอื่นๆ
นิสัยและอารมณ์
ปอมเมอเรเนียนไม่ใช่สุนัขประเภทเก็บเนื้อเก็บตัว หากแต่ชอบแสดงออก
ฉลาดเฉลียว ร่าเริง
ทำให้เหมาะที่จะเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนหรือจะเลี้ยงไว้ประกวดก็ได้ ในการประกวด
สุนัขจะต้องมีลักษณะดังที่กล่าวมาข้างต้นทุกประการ
หากมีลักษณะใดผิดไปจากกำหนดจะต้องถูกหักคะแนนตามความเหมาะสม
